5 mei - Santa Cecilia, wandeling, Vaticaan

Inmiddels zijn we alweer thuis van een prachtig, indrukwekkend en onvergetelijk tournee. Maar een verslag van zo'n reis moet wel compleet zijn, daarom vanavond nog een verslag van gisteren (5 mei) en morgen nog een verslag van vandaag (volgt u het nog?). De schrijfster van dit stuk moet immers ook een beetje afkicken..

Gisterochtend konden we wat langer slapen, we hoefden de kinderen pas om half 8 te wekken, heerlijk! De kinderen waren daar ook wel aan toe. Tijdens het ontbijt werd er gezongen voor de jarige Rogier, dit keer met dirigent, omdat we voor de verandering de 'verjaardagscanon' 'Hij leve lang' zongen, tot groot genoegen van onze mede-gasten. Na het ontbijt gingen we weer op pad met dezelfde attributen bij ons zoals elke dag: Toog, superplie, zwarte schoenen, map (in kledinghoes), en een lunchpakket (in een tasje) en een gevulde bidon. Op naar de Santa Cecilia. Voor een koor is de Santa Cecilia misschien wel één van de mooiste, bijzonderste plekken om te zingen. Een ode aan Cecilia, de patrones van de muziek, op de plaats van haar huis en haar graf. Kan het nóg mooier?

Dat vinden natuurlijk meer koren en de Santa Cecilia krijgt zoveel aanvragen dat koren het orgel niet meer mogen gebruiken. Het programma werd daar supersnel op aangepast en de kinderen (en alle andere zangers) pasten zich supersnel aan, aan dit 'nieuwe' programma.
Het omkleden moest buiten gebeuren, onze eerste (?) openlucht-kleedkamer! Er werd alvast in toog gerepeteerd. Het was wat spannend of er wel publiek zou zijn, omdat het niet het boekje van de pelgrimsreis was vermeld, maar toen het concert begon zat de kerk toch best vol!

Dit was het laatste echte concert van de tournee en wat een prestatie heeft iedereen wederom neergezet! Aan de kinderen was niets te zien, behalve dat zij genoten van wat zij op dat moment aan het zingen waren en hetzelfde geldt voor de senioren en mannen!

Na dit concert moest er nog een filmpje worden opgenomen voor de donateurs van het benefietconcert. Floris had een mooie tekst gemaakt op de melodie van de canon 'Le coq est mort' en studeerde dat in een recordtempo met het complete koor in, vóór de fontein op de binnenplaats van de Santa Cecilia. In de volle Italiaanse zon werd het filmpje opgenomen en kon worden verstuurd naar de donateurs. Hierna was het opschieten geblazen want alle togen, schoenen en ander concertmateriaal moest worden weggebracht naar de bussen, waarna wij een stadswandeling zouden gaan doen.

Ondanks dat het best een stuk lopen was en de temperatuur maar bleef stijgen (34 graden op Tiber eiland), hebben de kinderen veel van de stad gezien en dat is toch anders dan vanuit een bus. Hier en daar werden nog wat winkeltjes doorgecrosst voor wat souvenirtjes en er werd afgedingd tot en met! En ondertussen bleven de kinderen maar zingen. Op een gegeven moment liepen de eerstejaars senioren door een druk straatje, kijkend in de etalages en de kraampjes, rugzakken op de rug, en zongen stukken uit het Requiem van Fauré, de normaalste zaak van de wereld, voor de Koorschool!

Via de Engelenbrug liepen we Vaticaanstad binnen en we verzamelden bij de obelisk, midden op het Sint Pietersplein, waarvandaan we verder zouden gaan met ons programma. De kinderen en een aantal senioren / mannen gingen naar de Vaticaanse tuinen en een dertigtal senioren / mannen bracht een bezoek aan de Scavi, de catacomben onder de Sint Pieter (info, zie Romeboekje).

Het binnengaan van de Vaticaanse tuinen (en de Scavi) was wat lastig want iedereen moest individueel door de beveiliging à la douane op het vliegveld. Dat duurde langer dan gepland, maar uiteindelijk waren we erdoorheen en verzamelden we ons op een grote trap aan de rand van de tuinen. We hadden een gids (excuses ik ben zijn naam even vergeten). Hij was jarenlang een Zwitserse gardist geweest en kende de Vaticaanse tuinen op zijn duimpje. Terwijl de kinderen zittend even konden uitrusten van de wandeling en de warmte vertelde onze gids zijn verhaal. Hij wees aan waar de paus woonde en welke andere bijzondere gebouwen er om ons heen stonden. Daarna gaf Sanne een korte samenvattende vertaling en daarna konden we op pad. Het was een flinke klim, maar wat we ervoor terugkregen maakte het goed. De tuinen waren prachtig. Een heel bijzondere ervaring! We zagen het (tuin)huis van Paus Benedictus (waar de Bavo Cantorij heeft opgetreden). Er stonden ook mooie beelden in, zoals het beeld van 'Petrus in banden', dit werd gemaakt ten tijde van de Italiaanse eenwording. Generaal Garibaldi heeft van alle kleine staatjes één Italiaanse staat gemaakt, maar de paus verloor hierdoor veel van zijn macht. Hij / Het Vaticaan voelde zich toen als Petrus in banden, gevangen, machteloos. Het beeld symboliseert dat.

Uiteindelijk kwamen we bij de Lourdesgrot. De grot van Lourdes is hier compleet nagebouwd, evenals het heilige water. Iedereen vulde dus extra dankbaar zijn of haar bidon met dit water en toen konden we er weer even tegenaan. We liepen de tuinen rustig weer uit (zagen ondertussen nog het treinstation van het Vaticaan!) en richting de garage onder de Sint Pieter / Ganicolo, om de bus in te gaan naar het hotel. De kinderen hadden daar drie kwartier de tijd om hun koffers in te pakken. We hielden ons hart vast want de hoeveelheid spullen die buiten de koffers in de kamers lag, leek minstens vijf keer zoveel als wat er daadwerkelijk in de koffers had gezeten. Maar, zoals al de hele week hoefden we ons ook hier geen zorgen over te maken: een groot deel van de kinderen was zelfs al binnen een half uur klaar! Koffer ingepakt, pyjama, kleren voor de volgende dag en toiletspullen op een apart stapeltje, keurig! Er was zelfs nog tijd om een beetje op te frissen voor we weer met de bus naar het restaurant zouden gaan.

Heel veel kinderen hadden speciaal voor het diner zich nog mooier aangekleed dan ze de hele week al deden en dat was erg leuk om te zien, we werden nog trotser! Eenmaal op de plaats van bestemming was het even zoeken maar gelukkig vonden we het snel en Fons stond ons al op te wachten. De kinderen zochten een plekje en hadden al snel veel lol met de obers. Ze kregen onbeperkt drinken (dat was heerlijk na zo'n warme dag) en zodra iedereen zat werd al de eerste gang opgediend, heerlijke bruschetta, echt Italiaans! Hierna volgden twee 'smaakjes' pasta, salade en een heerlijke kinder - tira misu.

Na deze gezellige avond nog een stukje lopen door het inmiddels afgekoelde en nog steeds prachtige Rome naar de bussen. Eenmaal in het hotel gingen de kinderen gelijk naar hun kamers. Niet iedereen bleef daar de hele tijd, maar gelukkig waren daar 'de juffen' (en meesters) die toevallig net met hun oor tegen de kamerdeur staan om te luisteren of het stil is, als je hem open doet om over te lopen (en de juf bijna de kamer ín valt), dat was een kort uitje!

Uiteindelijk was het stil en konden ook wij onze koffers inpakken (in wedstrijdvorm) en een paar uurtjes slaap pakken. Morgen een laatste héél speciale dag!

En voor nu: welterusten! Buona notte!