Wir sind ein Berliner, een verhaal in zes episode

Proloog

Waar de kinderen immer `braaf naar hun eigen kamer` gingen (zie vorige reisverslag...), willen de mannen na het zingen van het War Requiem gaarne van de gelegenheid gebruik maken om nachtelijk Berlijn te bewonderen. Zes mannen trekken hoopvol de stad in...


Hoofdstuk één (een aangrijpend verhaal over niet uitgevoerde ochtendrituelen)

Om half zeven ging de wekker, om half acht werden we ruw uit de slaap verstoord. Om kwart voor acht zaten wij ongeschoren, ongedouched en niet volledig bekend met de wereld om ons heen, in de bus naar de kathedraal van Berlijn.


Hoofdstuk twee (waarin wij rijkelijk memoreren aan de gezongen hoogmis)

Samen met het koor van de Sint-Hedwigskathedraal hebben we de Messe solennelle van Louis Vierne ten gehoren gebracht. Voor de verandering (we hebben deze mis met Pasen in de Kathedraal gezongen), een uitvoering met orkest en orgel (in plaats van twee orgels). Tussen de delen van het ordinarium door, zingen we in halfbakken Duits diverse hymnes en andere pinksterlijke feestelijkheden. Een pikant detail was de vorming van meer dan 50 sujetten door de aartsbisschop van Berlijn, waardoor de mis ruim twee uur duurde. Dit mocht echter de pret niet drukken, en uit de reacties van de in grote getale (er waren enkel nog staan plaatsen beschikbaar) toegestroomde Duitsers bleek, dat we erg mooi gezongen hadden.


Hoofdstuk drie (lunch... leuker kunnen we het niet maken... wel makkelijker)

Als dank voor het zingen in de Hedwig kathedraal, werden wij getrakteerd op een lunch door het koor van dezelfde kathedraal. Één broodje bleek géén broodje, aangezien de organisatie (aan Duitse kant) vergeten was om een lunch te verzorgen. Gelukkig was daar de leiding van Haarlemse zijde die op slinkse wijze een lokale bakkerij heeft leeggekocht, zodat wij toch de broodnodige vezels en andere bouwstoffen konden vergaren. De lunch perikelen hadden wel tot gevolg dat het tijsschema werd aangepast om de nieuwe lunchtijden te accomoderen.
De geplande repetities werden voor/tijdens de lunch gehouden, desondanks bleef er minder tijd over voor:


Hoofdstuk vier (een korte geschiedenis; een zeer indrukwekkend museumbezoek in sneltreinvaart)

Het Joods museum is een absolute ´muss sehen´ in Berlijn. Zij die deze stad bezoeken en dit hoogtepunt overslaan, zullen eeuwig moeten leven met die wetenschap en treurnis. De vele ruimtes en tentoonstellingen geven een indrukwekkend beeld van de rijke Joodse cultuur en geschiedenis. Dit getikt hebbende moet ook aangegeven worden dat het gebouw waar het museum in gehuisvest is, een beleving is van vele zintuigen.
U begrijpt dat wij als ´jonge´ mannen superlatieven te kort komen om schriftelijk dit museum aan u te beschrijven. Echter: we hadden maar drie kwartier om het te bezoeken. Ons rest niets anders dan zéér snel terug te keren naar het Joods museum.


Hoofdstuk vijf (waarin wij u niet gaan vervelen met puntloze details over een geslaagd avondmaal)


Hoofdstuk zes (onze drug…. het applaus)

Weinig in de lange jaren dat wij bij het kathedrale koor zingen, hebben wij zoveel positieve reacties gekregen van het publiek na een concert. Dirigenten kwamen superlatieven te kort om het koor na afloop te prijzen, speciaal verdient Martijn een vermelding in dit reisverslag, vanwege zijn voortreffelijke solo in het ´Hear my prayer´ van Mendelssohn. Een bijzonder concert na een bijzondere dag.


Epiloog (een voortreffelijk verhaal over een zwembad, een hotel bar en een bed)

We gaan nu deze geschiedenis beleven, we hopen dat u er morgen over wordt geïnformeerd.